maandag 31 mei 2010

Shandong noedels met rosbieflapjes

Alweer een noedelsalade? Ja. En niet eens een koopavondsalade. Deze salade begon namelijk zijn leven als (lauw)warme salade, of in ieder geval een salade met een warme moot tonijn bovenop. Dat kan niet in de winkel (geen opwarmmogelijkheid), dus moest dit thuis getest worden. Inmiddels ben ik een paar experimenten verder en weet ik dat deze noedelsalade prima als koopavondsalade zou kunnen dienen, want met een paar aanpassingen valt het allemaal goed koud te eten.

Het originele recept komt uit "Fresh + fast" van Michele Cranston, die het "Gebakken tonijn met boekweitnoedels" noemt. Helaas voor mevrouw Cranston, heb ik het toch een beetje anders aangepakt. Het boodschappen doen ging deze week namelijk een beetje gehaast en niet in m'n gebruikelijke supermarkt en daardoor lag er geen tonijn in mijn winkelwagentje. Het door haar voorgeschreven citroengras kon ik ook niet krijgen, van rauwe gember houd ik niet (tenzij het de ingelegde gember bij de Japanner is) en van de benodïgde "handvol" korianderblaadjes bleef weinig over omdat het plantje verlept was. Nee, soms lopen dingen niet zoals gepland.
Maar: de aangepaste versie bleek buitengewoon smakelijk en is inmiddels al in de herkansing gegaan. Dit is een blijvertje! En ongetwijfeld komt er nog een dag dat ik het inderdaad met tonijn ga maken, maar nu eerst mijn versie met rosbieflapjes:

3 eetlepels sojasaus
3 eetlepels sesamolie
1½ eetlepel balsamico azijn
3 eetlepels bruine suiker
3 eetlepels limoensap
1 theelepel serehpoeder (gemalen citroengras)
1 Spaanse peper, zonder zaden, fijngesneden
½ theelepel gemberpoeder
300 gr boekweitnoedels (ik gebruikte een mix van een beetje soba en vooral veel shandong noedels)
handvol blaadjes munt
handvol blaadjes koriander
1 rode paprika, in luciferreepjes of blokjes
1 kleine komkommer, in luciferreepjes of blokjes
1 eetlepel olijfolie
4 rosbieflapjes

Meng de sojasaus, sesamolie, azijn, bruine suiker, limoensap, serehpoeder, Spaanse peper en gemberpoeder in een grote schaal tot de suiker is opgelost. Zet weg.
Breng een grote pan met water aan de kook en kook hierin de noedels tot ze al dente zijn (ongeveer 5 minuten). Giet ze af en spoel ze af onder de koude kraan. Doe ze in een schaal met de dressing en voeg de munt, koriander, paprika en komkommer toe. Hussel alles door elkaar en verdeel het mengsel over 4 schaaltjes.
Verhit een koekenpan met anti-aanbaklaag op hoog vuur en voeg de olijfolie toe. Bak de rosbieflapjes maximaal 1 minuut aan elke kant en leg ze op de noedels.

zaterdag 29 mei 2010

Pastasalade met mozzarella en heel veel verse oregano

M'n tuintje staat er weer fleurig bij en zoals gebruikelijk nemen de kruiden een prominente plek in. Voorlopig heb ik basilicum (treurig klein plantje, die moet nog een beetje aansterken), veel salie (yes, natuurlijk), rozemarijn, peterselie, bieslook (heeft de winter prima overleefd) en een enorme bol oregano. Binnenkort wordt hier nog een muntplantje aan toegevoegd en ik ga ook nog (weer...) een poging wagen met koriander. Zelfgekweekte koriander heeft mij in het verleden al geregeld tot wanhoop gedreven - al die moeite voor een paar zielige sprieten. Ik presteer het zelfs om een kant-en-klaar gekocht potje binnen een paar dagen tot grote treurigheid te laten verleppen. Koriander en ik, we hebben geen klik - om maar eens die vreselijke uitdrukking te gebruiken.

Die bol oregano, daar ben ik echt blij mee. Basilicum, tijm (dat ontbreekt trouwens nog in de kruidentuin, daar moeten we even wat aan doen), salie en oregano - dat zijn toch wel mijn lievelingetjes. Met gedroogde oregano vind ik niets mis (in tegenstelling tot heel veel andere gedroogde kruiden!), maar vers is natuurlijk nog lekkerder. Toen ik het volgende pastagerecht tegenkwam, brak voor mij de zon door. Al ben ik wel een beetje doorgeslagen, want ik heb de gebruikte hoeveelheid oregano ruimschoots verdubbeld. Maar ja, ik heb er zo veel van en het is zo lekker...!

En ik vraag het ook hier maar even (ook al via Twitter de wereld in gegooid): Heeft er iemand ervaring met het maken van pesto van oregano? Doe je dat gewoon in de klassieke combinatie met knoflook, Parmezaanse kaas en pijnboompitjes? Het lijkt me reuze lekker, maar ik heb er eigenlijk nog nooit van gehoord. Sterker, ik kan het in geen enkel kookboek terugvinden (en er staan hier maar 1.900 boeken).

150 gr koude gekookte pasta (bv. conchiglie, de welbekende schelpjes)
grote handvol verse oregano
1 theelepel gedroogde oregano
grote bol mozzarella
3 eetlepels olijfolie
1 eetlepel witte wijnazijn
zeezout, versgemalen zwarte peper

Scheur de blaadjes van de oregano en snijd eventueel iets kleiner. Snijd de mozzarella in kleine stukjes.
Maak een dressing van de gedroogde oregano, olijfolie, azijn, zout en peper.
Meng de pasta, verse oregano en dressing door elkaar en breng eventueel nog op smaak met zout en peper.

donderdag 27 mei 2010

Rabarber crumble

Ik was het bijna vergeten, maar ik was jullie nog een nagerecht schuldig van het etentje dat ik organiseerde (voorgerecht: worteltjessoep, hoofdgerecht: zalm in croissantdeeg). Het was een beetje een gepuzzel om een menu samen te stellen (vanwege alle verschillende voorkeuren die zich aan tafel bevonden), maar over een toetje hoefde ik niet lang na te denken. Ik viel gewoon terug op een oude bekende: rabarber crumble. Of eigenlijk gewoon: fruit crumble, want je kunt dit met alle mogelijke soorten fruit maken. Meestal bevat mijn crumble appel en/of peer, maar ik maak het ook erg graag met rabarber.

De oefening begint met het maken van een flinke lading rabarbercompote. Daarvoor gebruikte ik een kilo rabarber, maar schrik niet: dat heb je niet allemaal nodig voor de crumble. Naar schatting ging ongeveer de helft van de compote in de "grote" crumble, ongeveer 30% in een klein taartje (een crumbletje, so-to-speak) en het restant at ik als toetje met magere kwark (de combi kwark - rabarbercompote scoort bij mij erg hoog in de persoonlijke top 10).

Voor de rabarbercompote (uit: "Kook ook"):
1000 gr (jonge) rabarber
15 eetlepels water of droge witte wijn
175 gr suiker (ik gebruik iets minder suiker dan in het recept aangegeven)

Verwijder het blad van de rabarber en (indien noodzakelijk, vooral bij oudere stelen) de schil. Was de stelen en snijd ze in stukken van circa 3 cm.
Breng in een kleine pan de wijn of het water met de suiker aan de kook. Voeg de stukjes rabarber toe en kook ze op een laag vuur met het deksel op de pan in circa 5 minuten zachtjes gaar. Schep de rabarberstukjes met een schuimspaan in een schaal. Laat het kookvocht op een matig hoog vuur zonder deksel inkoken tot het stroperig is. Schenk het ingekookte vocht over de rabarber en laat de compote afkoelen.

Om er vervolgens een rabarber-kruimeltaart van te maken, moet er natuurlijk nog een kruimeldeegje bij:
250 gr bloem
125 gr suiker
125 gr ijskoude boter
2 eetlepels koud water

Je kunt het op de oorspronkelijke wijze maken: snijd alle ingredienten met 2 messen fijn tot het mengsel eruit ziet als hele dikke broodkruimels. Persoonlijk vind ik het leven hiervoor te kort: in de keukenmachine (niet te lang laten draaien) gaat het razendsnel.

Verwarm de oven voor op 180 graden Celcius. Vet een lage ovenvaste schaal in met een beetje boter. Schep de rabarbercompote erin (laag van circa 2 cm) en verdeel het kruimeldeeg erover. Bak de crumble in circa 35 minuten goudbruin en gaar.

Waarschuwing: verslavend lekker. Vooral met een bolletje roomijs erbij...

dinsdag 25 mei 2010

Lente-stamppotje met raapsteeltjes

Het was de zonnigste, mooiste en warmste dag van het jaar (tot nu toe) en mijn avondeten bestond uit... stamppot! Toch was het ook weer niet zo heel opmerkelijk, want het betrof hier een stamppotje met raapstelen - en da's een typische voorjaarsgroente die slechts kort (van maart tot juni) verkrijgbaar is. Trouwens, ik kan me niet herinneren dat ik ooit raapstelen in een supermarkt tegen ben gekomen. Waarom eigenlijk niet? Te kwetsbaar?
Maakt eigenlijk niet uit, want op de markt en bij de groenteboer zijn de raapstelen op dit moment goed verkrijgbaar. Je gebruikt de groente gewoon in rauwe vorm in de stamppot - raapsteeltjes hebben een lekkere pittige smaak en bevatten maar heel weinig calorieen...

Het onderstaande recept haalde ik uit "Raapsteeltje" van Simone Kroon - een schitterend boek vol met vergeten groenten en streekgerechten.

Voor 4 personen:
1 kg raapstelen
1 kg kruimige aardappels
500 gr spekblokjes
300 gr kruidenroomkaas

NB: ik gebruikte gedeeltelijk plakjes ontbijtspek en gedeeltelijk blokjes harde worst (fuet).

Kook de aardappels gaar in een laagje water. Bak de spekjes uit in een koekenpan. Snijd de worteltjes van de raapstelen, was de stelen en snijd ze in dunne reepjes.
Stamp de aardappelen tot een puree en roer het bakje roomkaas erdoor. Meng nu de raapstelen erdoor.
Als het nog iets smeuiger mag, doe dan nog iets van het spekvet erbij en roer alles nogmaals door. Serveer de stamppot met de uitgebakken spekjes.

zondag 23 mei 2010

Kip met sinaasappelsaus

Het is misschien heel merkwaardig, maar ik heb geen barbecue. Ik heb er ook helemaal geen verstand van, maar ik ben wel een prettige gast als er door iemand anders een barbecue georganiseerd wordt. Ik kom namelijk graag en eet ook vrijwel alles met veel plezier op.
[Noot: iedereen mag bij mij komen eten, hoor, maar dat eten komt dan dus niet van een barbecue - dat jullie niet denken dat ik me altijd laat uitnodigen en zelf nooit wat terug doe...]

Het onderstaande recept haalde ik uit een boekje genaamd "BBQ!", terwijl je - gezien het bovenstaande -zou denken dat ik met zo'n boekje weinig kan beginnen. Toch klopt dat niet. Alles wat op een barbecue kan (nou ja, bijna alles), kan ook op een grillplaat (kijk, daar heb ik er dus 2 van) en anders wel in de oven. Het recept voor Kip met Sinaasappelsaus is door mij een beetje verbouwd en ik heb de drumsticks in de oven gegaard. Maar: voel je vrij om ze lekker op de barbecue te gooien. Wellicht kan ik dan uitgenodigd worden om te proeven?

8-9 drumsticks
1 handsinaasappel, geschild, in plakken

Marinade:
6 eetlepels Grand Marnier (maar ik gebruikte Red Orange likeur en wat mij betreft kan Triple Sec ook - als er maar citrus en alcohol in zit)
4 eetlepels citroensap, versgeperst
4 eetlepels sojasaus
1 eetlepel honing
1 rode peper, gehakt
1 eetlepel sinaasappelschil, geraspt
3 cm gemberwortel, fijngehakt (sorry, niet op de foto)
2 takjes basilicum, fijngehakt
1 rode ui

Hak in de keukenmachine de rode peper, gemberwortel en ui heel fijn. Meng de ingredienten voor de marinade goed door elkaar.
Voeg de marinade toe aan de stukken kip. Zorg dat de drumsticks allemaal goed bedekt worden door de marinade en zet dit afgedekt minstens 30 minuten, maximaal 8 uur in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Giet de marinade af (bewaren!) en bak de drumsticks circa 45 minuten in de oven (halverwege omkeren).
Breng de marinade in een klein pannetje aan de kook en meng de sinaasappelplakken er doorheen. Laat de saus circa 10 minuten heel zachtjes koken.
Leg de drumsticks op een voorverwarmde schotel en schep de Red Orange saus er overheen.

donderdag 20 mei 2010

Zuid-Franse salade met tonijn, sperzieboontjes en roze ui

Vorige week waren mijn winkelburen op vakantie in Zuid-Frankrijk. Ze hadden schitterend weer en brachten de nodige tijd op het strand door. Moi, daarentegen, was gewoon in de kou en regen in Arnhem te vinden. Als goedmakertje heb ik daarom vanavond een Salade Nicoise gegeten - dat kan namelijk ook gewoon als je je niet aan de Cote d'Azur bevindt....
Het is natuurlijk niet een echt authentieke Salade Nicoise geworden. Daar gaat namelijk ansjovis in (had ik niet in huis) en zwarte olijven (wel in huis, maar vind ik lekkerder bij de borrel dan in een salade) en nog het één en ander. We zullen het daarom maar een Zuid-Franse salade noemen, want de belangrijkste ingredienten waren wel vertegenwoordigd: tonijn, sperziebonen, ui en ei. Omdat het een maaltijdsalade moest zijn (koopavond!) werden er nog aardappeltjes aan toegevoegd.

Het was trouwens de eerste keer dat ik de ui gemarineerd heb. Rauwe ui in salades vind ik altijd nogal scherp van smaak, maar door de ui een nachtje in citroensap te marineren wordt de smaak een stuk milder. De bonus komt dan in de vorm van de geweldige roze kleur die zowel als de ui als het citroensap daarna hebben!

500 gr aardappelen (vastkokers)
400 gr sperzieboontjes
1 blikje tonijn op olie
1 grote rode ui
sap van een halve citroen
1 ei
3 eetlepels milde olijfolie
½ eetlepel witte wijnazijn
zeezout en versgemalen peper

Snijd de rode ui in dunne (halve) ringen, doe de ringen in een kommetje en roer het citroensap erdoor. Zet het dan enkele uren (in mijn geval: een nacht) in de koelkast.
Kook de aardappelen in circa 20 minuten gaar en de sperzieboontjes in circa 10 minuten beetgaar in gezouten water. Kook het ei in circa 8 minuten tot het hard is.
[De lezers van mijn post over de asperges weten dat ik dit gewoon allemaal in één pan mik, maar ga gerust je gang om meerdere pitten van je fornuis te benutten]
Meng in een grote schaal de (afgekoelde) aardappelen (in hapklare blokken gesneden), sperziebonen en ei (eveneens in stukjes gesneden). Giet de olie uit het blikje af en verdeel de tonijn in grove stukken. Hussel het geheel door elkaar.
Giet het citroensap uit de gemarineerde ui in een kommetje en voeg de ui toe aan het aardappelmengsel. Omdat het grootste deel van het citroensap in de ui getrokken is, is er vrij weinig sap over. Voeg daarom circa ½ eetlepel witte wijnazijn toe, samen met 3 eetlepels olijfolie en rijkelijk zout en peper. Klop of schud (als je ook de trotse bezitter van een Jamie Flavourshaker bent) hiervan een dressing. Giet de dressing over het aardappelmengsel en vermeng het goed.

Ben je wel op zoek naar een echte, onvervalste Salade Nicoise? Kijk dan eens in "Basic Kitchen / De keuken van de Provence" van Catherine Quévremont.

woensdag 19 mei 2010

Klassieke asperges

Gewokte asperges, asperge pasta, asperge risotto - alle mooie varianten ten spijt, vind ik asperges het lekkerst als ze op de klassieke wijze zijn klaargemaakt. Of op de ouderwetse wijze. Of op z'n Vlaams, hoe je 't ook wilt noemen.

Tot mijn schande had ik dit seizoen - met alle drukte rondom FoodLovers en de workshops - nog geen asperges gegeten, dus toen ik weer even op adem kon komen wist ik wat me te doen stond. Helemaal klassiek is het natuurlijk niet geworden - de botersaus is vervangen door een witte saus van sojaroom en witte wijn. De dames van AlproSoya liepen op FoodLovers enthousiast hun producten uit te delen en het eerste kartonnetje heeft dus al een goede bestemming gevonden! De witte wijn is er heerlijk in en vormt een mooi excuus om weer eens een flesje open te trekken (en voor de Twitteraars onder de lezers: ja, dit was ook een Nieuw-Zeelands schaapje, maar dan een andere).

Behalve de saus, is de rest volgens mij wel authentiek. Dus: met ham (al zit deze door de saus, in plaats van erbij), met hardgekookte eieren en lekkere gekookte aardappeltjes. Tegen het einde van het seizoen maak ik misschien nog wel een wok-variant (asperges in Aziatische stijl klinkt goed!), maar voorlopig houd ik het dus even bij ouderwets, klassiek, Vlaams, lekker:

500 gr asperges, geschild
500 gr aardappels (vastkokers), in stukjes van circa 2 x 2 xm
2 eieren
250 ml kookroom
125 ml witte wijn
150 gr schouderham (dikke plakken), in kleine blokjes
1 eetlepel fijngehakte bieslook
25 gr ongezouten boter
zout en peper

Neem een grote pan en breng hierin een ruime hoeveelheid gezouten water aan de kook. Voeg de asperges, aardappels en eieren (ja, allemaal in 1 pan - dat bespaart afwas - en het kan me niet schelen dat de culi-politie nu naar lucht hapt!) toe. Haal de eieren er na circa 8 minuten uit en laat ze schrikken in koud water.
De asperges hebben in totaal ongeveer 10 minuten gaartijd nodig en de aardappelen 15 minuten (of korter, afhankelijk van de grootte van de blokjes).
Kook intussen de room en de witte wijn in een klein pannetje tot de helft van de hoeveelheid in. Voeg dan zout en peper naar smaak toe, laat de saus vrolijk rustig verder bubbelen en voeg - als de aardappels en asperges bijna klaar zijn - de ham en bieslook toe. Roer op het allerlaatste moment de boter door de saus en laat deze smelten.

PS: Ja, ik weet het, m'n Minnie Mouse wijnglas is extreem kitsch. En onweerstaanbaar leuk!

dinsdag 18 mei 2010

FoodLovers Festival 2010 - deel 2

Afgelopen weekend was het dan zover: het FoodLovers Festival in Andelst. Twee dagen gevuld met goed eten, goede wijn en goede muziek. Er kwamen veel mensen, er werd prima gekookt en de wijnen waren heerlijk - en dus zat de stemming er goed in!
Veel mensen maakten gebruik van de mogelijkheid om workshops te volgens, zoals bij voorbeeld bij EdsKitchen die met vergeten groenten kookte. Daarnaast werd het festival culinair verzorgd (en hoe!) door FoodEmotions, het bedrijf van Ramon Beuk.

Cook & Book was ook aanwezig (helaas alleen op zondag, op zaterdag was ik uiteraard gewoon in de winkel) en natuurlijk was er een flinke stapel boeken van Ramon meegekomen. Hij heeft vlijtig z'n boeken gesigneerd en was ook zeker niet te beroerd om met z'n fans op de foto te gaan!

FoodLovers 2010 was een geslaagd feestje! Op naar de editie van 2011!

zaterdag 15 mei 2010

In de herkansing wel gelukt: Kastanjecake

Het is inmiddels een paar maanden geleden dat ik een eerste poging ondernam om kastanjecake te bakken. Ik had het recept gevonden in een Frans kookboek en het zag er allemaal kinderlijk eenvoudig uit. Tuurlijk, je had er kastanjepuree voor nodig en dat heeft de gemiddelde Nederlander niet in huis, maar verder gingen er alleen maar hele gangbare ingredienten in. Wat wel opviel was dat er geen bloem aan te pas kwam, alleen maar veel eieren...
Het beslag was zo gepiept en er leek geen vuiltje aan de lucht. Totdat de voorgeschreven baktijd verstreken was en ik m'n kastanjetaart - die tot een geweldige hoogte gestegen was - uit de oven haalde. In de daarop volgende seconden stortte de cake voor m'n ogen in elkaar en resteerde een zielig hoopje prut; dat bovendien niet gaar was. Niet goed.
Ik heb de prut teruggezet in de oven en daar nog een tijdje laten staan. Het resultaat zag er niet uit, maar was in ieder geval gaar. De cake was bovendien te zoet, kortom: mislukking. Grrr....

Maar... een kastanjecake (lees: een goed gelukte kastanjecake) is wel heel lekker, dus ik liet het er niet bij zitten. Onderstaand volgt m'n eigenhandig geknutselde "recept": gewoon met cakemeel. Het resultaat is inderdaad een stevige cake en geen wiebelige soufflé. Eet smakelijk!
Nog even voor wie zich afvraagt waar hij/zij in vredesnaam kastanjepuree met vanille vandaan kan halen: gewoon te koop bij Cook & Book!

1 pak Koopmans "Fijne cake"
100 gr roomboter (op kamertemperatuur)
250 gr kastanjepuree met vanille, gezoet
4 eieren (middelgroot)
2 eetlepels melk

Verwarm de oven voor op 150 graden Celcius (hete lucht). Vet een cakevorm in met boter en bestuif de binnenkant met bloem.
Klop de boter met de mixer in een beslagkom zacht en romig. Voeg de cakemix, kastanjepuree, eieren en melk in 1 keer toe. Roer het geheel met de mixer op de laagste stand 1 minuut tot een glad geheel. Klop het beslag daarna met de mixer op de hoogste stand in circa 2 minuten tot een luchtig beslag.
Doe het beslag in de cakevorm. Bak de cake in 60-70 minuten gaar en goudbruin. Haal de cake uit de vorm en laat de cake op een rooster afkoelen.
Je kunt aan het einde van de baktijd controleren of de cake gaar is door met een sate-prikker in het midden van de cake te prikken. Wanneer de prikker er droog en schoon uitkomt, is de cake gaar.

woensdag 12 mei 2010

Apple puff pancake

Ik heb het een beetje druk. Positief druk, want: winkel, webshop, workshops, FoodLovers Festival - het vergt allemaal de nodige planning en voorbereiding. Van uitgebreid koken komt op het moment dus niet veel. Mijn maman stelde een paar dagen geleden zelfs voor dat ik misschien maar een patatje moest halen bij de cafetaria op 150 meter van mijn huis. Daar ben ik nog nooit geweest! Nou, da's niet waar, ik kwam er eerder wel eens Ben & Jerry's ijs halen, maar dat verkoop ik nu zelf in de winkel....
Maar: niks patat! Ondanks het tijdgebrek blijf ik toch vooral zelf kokkerellen, al is het allemaal wat minder verantwoord. Op zich een prima excuus om weer eens deze oude lieveling te maken: apple puff pancake. Een appelpannenkoek die je in een grote schaal in de oven maakt. Lekker om zo te eten, met poedersuiker en misschien een beetje maple syrup, maar ook lekker met wat uitgebakken bacon erbij.... Het zal de trouwe lezers niet verbazen: ook dit recept komt uit het "USA cookbook" van Sheila Lukins.

Voor 4 personen:
4 eetlepels ongezouten boter, gesmolten
3 appels (Golden Delicious of Elstar), geschild, zonder klokhuis, in stukken van 2 a 3 cm
1 eetlepel gele of bruine basterdsuiker
1 theelepel kaneel
4 grote eieren
125 ml melk
1 theelepel vanille-essence
snufje zout
60 gr bloem
1 eetlepel poedersuiker

Verwarm de oven voor op 230 graden Celcius. Vet een aardewerken of gietijzeren vorm met een doorsnee van 30 cm in met boter of olie.
Doe 2 eetlepels gesmolten boter in een koekenpan. Verwarm deze op matig vuur, voeg de stukken appel toe, bestrooi ze met basterdsuiker en kaneel en bak ze al roerend 10 minuten, tot ze zacht zijn.
Klop de eieren los met melk, 2 eetlepels gesmolten boter, vanille-essence en zout. Voeg de bloem toe en roer alles goed door elkaar.
Breng in de ingevette vorm een laagje appel aan en giet het eimengsel erop.
Zet de vorm in de oven en bak de pannenkoek in 20 minuten goudbruin. Bestrooi hem voor het serveren met poedersuiker en snijd hem in grote punten.

NB: Ik gebruikte een glazen vorm en liet de pannenkoek bijna 30 minuten in de oven.

maandag 10 mei 2010

Voor de liefhebbers: Honingkoffie

What was I thinking?! Hoe kon ik ooit denken dat ik zoiets wel lekker zou vinden? Moi, die van donkerzwarte espresso houdt en die toevoeging van suiker en/of melk als vloeken in de kerk beschouwt. Moi, die dus ook geen groot liefhebber van cappuccino is. Nou, diezelfde moi dacht dus dat honingkoffie wel eens heel goed zou kunnen smaken.
Inmiddels weet ik beter. Definitely not my cup of coffee.

Gelukkig is niet iedereen zo, dus onderstaand volgt toch het recept (afkomstig uit "Het gouden koffieboek"). Omdat er ook heel veel mensen wel van suiker, honing en melk in hun koffie houden!

Voor 1 kopje:
1 eetlepel vloeibare acaciahoning
1 koffielepel vanillesuiker
1 dl melk
1 dl sterke hete koffie

Meng in een kopje de acaciahoning met de vanillesuiker.
Breng de melk al kloppend met een garde aan de kook, zodat hij gaat schuimen.
Vul het kopje tot net over de helft met sterke, hete koffie en voeg dan de schuimende melk toe.

vrijdag 7 mei 2010

Sobanoedels met sesam a la Nigella

Er zijn van die dagen dat het allemaal niet zo lekker loopt. Als daar dan ook nog bij komt dat je het erg koud hebt (Hallo? Ik dacht dat de lente begonnen was?) en je maag constant om iets te eten zeurt, dan is het geen topdag. Nadat ik me dus al uitgebreid te buiten was gegaan aan versgebakken brood van de Duitse Bakker en volkoren ontbijtcrackers (die ook de rest van de dag prima te eten zijn) had ik nog steeds een ernstige aanval van lekkere trek.
Om 16.00 uur moest dus de kwark met mango er aan geloven - die eigenlijk als toetje rond 20.00 uur gepland stond. Conclusie: het was 16.15 uur, ik had nog steeds zin om wat te eten, de koopavond duurde nog tot 21.00 uur en ik had alleen m'n koopavondsalade nog. Plus een zakje Fisherman's Friends, maar die vullen niet noemenswaardig.

Gelukkig bleek de kwark met mango (magere kwark met puree op basis van 1 mango, sap van een halve citroen en een beetje suiker) wel een prima basis om het even op vol te houden. Toch was het enthousiasme groot toen ik eindelijk mocht happen in deze salade van sobanoedels met sesam. Een recept van Nigella Lawson, uit "Voor altijd zomer" (behalve dan in mei in Nederland). Ik heb trouwens nog een fijne noedelsalade van Nigella gespot (met pindakaas), dus die zal hier zeer binnenkort ook wel behandeld worden...

Het wachten werd uiteindelijk beloond en de salade stelde niet teleur (al had ik wellicht beter iets meer dressing kunnen maken, het geheel was nu aan de droge kant). Hier volgt het recept, origineel overgenomen van Nigella (voor 4 personen als bijgerecht, voor 2 personen als hoofdgerecht):

75 gr sesamzaad
zout
250 gr sobanoedels
2 theelepels rijstazijn
5 theelepels sojasaus
2 theelepels honing
2 theelepels sesamolie
5 lente-uien

Rooster de sesamzaadjes in een droge koekenpan op hoog vuur tot ze goudbruin zijn en doe ze in een kommetje.
Breng een pan water aan de kook en doe er wat zout bij. Kook de sobanoedels in 4-5 minuten (of volgens de aanwijzingen op de verpakking) tot ze zacht, maar nog niet week zijn. Spoel af met koud water en laat ze uitlekken.
Meng de azijn, sojasaus, honing en olie in de kom waar je de noedels in gaat serveren. Snijd vervolgens de lente-uitjes fijn, doe ze met de uitgelekte en afgekoelde noedels in de kom en meng ze. Hussel er tenslotte de sesamzaadjes door.
Laat de noedels minimaal een half uur staan, zodat de smaken zich kunnen ontwikkelen.

dinsdag 4 mei 2010

Een prettig geslaagd zalm-experiment

Een paar weken geleden schreef ik over een gepland etentje voor een nogal divers gezelschap. Jullie weten dus dat het voorgerecht inmiddels definitief was vastgelegd, maar dat ik nog over het hoofdgerecht liep te piekeren. Nou, pieker no more! Gisteren testte ik een recept waar ik echt heel blij van werd. Het was op alle punten (lees: de uiteenlopende wensen van het gezelschap) raak: geen vlees, gezond, niet al te bijzonder, maar ook niet alledaags genoeg om de foodie te vervelen. Geweldig...
Het toetje staat al lang vast - een klassieker die ik al ontelbaar vaak gemaakt heb - maar dat houd ik nog even geheim. Uiteindelijk moet ik ook nog wat te bloggen hebben als het etentje dan eindelijk heeft plaatsgevonden...

Ik geef hieronder het originele recept uit de AllerHande van april 2010. Mijn test was met een veel kleiner stuk zalm, maar de foto's geven een prima indruk van het gerecht. Nou ja, ik liet de creatieve versieringen en vormen achterwege. Da's aan mij niet zo besteed.
Voor 4 personen:

1 blik croissantdeeg
600 gr zalmfilet
1 bekertje zure room (125 ml)
1 eetlepel grove mosterd
1 bakje dille (15 gr), fijngesneden
1 sjalotje, gesnipperd
1 ei, losgeklopt

Verwarm de oven voor op 220 graden Celcius. Rol het croissantdeeg uit en snijd er 2 lange plakken van die 8 cm langer zijn dan de zalmfilet. Leg 1 plak op een met bakpapier beklede bakplaat. Leg de zalmfilet in het midden en laat de randen vrij. Bestrooi met peper en zout. Meng de zure room met de mosterd. Besmeer de zalmfilet ermee. Verdeel er 3 eetlepels fijngesneden dille en het sjalotje over.
Bestrijk de randen van het deeg met het ei. Leg de andere plak deeg erop en druk de zijkanten goed aan. Snijd het deeg rond de zalm in de vorm van een vis. Verwijder het overtollige deeg. Bestrijk de vis dun met losgeklopt ei. Schuif de bakplaat in het midden van de oven en bak de zalm in 15-20 minuten goudbruin en gaar.

Echt fijn. Ik at het met gebakken krieltjes en Italiaanse groenten, waar ik een laatste restje pesto door geroerd had. Ook fijn. Gaan we ook maar op het menu zetten!

zondag 2 mei 2010

Idiotproof biefstuk bakken!

Ken je dat? Dat je graag een sappig biefstukje eet, maar dat alleen in restaurants bestelt omdat je zelf geen behoorlijk exemplaar kunt klaarmaken? Nou, ik in elk geval wel.

Als ik iets niet kan uitstaan, is als iets niet lukt. Dus zo'n biefstuk-fobie zit dan niet lekker. En dan nu het goede nieuws van vandaag: ik heb het licht gezien...! Qua biefstuk. Want laat ik nou gisteren toch een lekker mals, sappig en perfect medium / rauw (zo heb ik ze het liefst) biefstukje hebben gebakken! De gebruikte techniek, compleet idiotproof, moet ik even met jullie delen...

De eer gaat uiteraard niet naar mij, maar naar de heren Eke Marien en Jan Groenewold, die in hun boek "Koken met kennis" (Karakter Uitgevers) beschrijven hoe je de perfecte biefstuk bakt. Dat doe je zo:

Voor 4 personen:
4 biefstukken van 150 gr en minimaal 3 cm dik
peper en zout
1 eetlepel boter

Verwarm de oven voor op 60 graden Celsius.
Bestrooi de biefstukken met peper en zout en leg ze op het rooster in de oven. Gaar de biefstukken in circa 1 uur tot de kern van de biefstuk 50 graden Celsius heeft bereikt.
Verhit de boter in een koekenpan en bak hierin de biefstukken aan beide kanten bruin. Let op! Dit gaat supersnel, slechts 15 seconden per kant is al genoeg.
Laat de biefstukken een paar minuten rusten onder folie.

Het is echt waar. Het werkt. Mijn biefstukken waren iets dunner, dus ik heb ze 45 minuten in de oven laten staan (en ik heb geen vleesthermometer, dus dat van de 50 graden Celsius heb ik niet gecontroleerd) en m'n biefstukken werden perfect.
Ik at ze met verse aardappelgnocchi met wat lente-uitjes en de inhoud van een bekertje roomkaas met daslook erdoor geroerd (roomkaas met kruiden en knoflook is een prima vervanging). Het was alleen een beetje sneu dat ik - terwijl ik in smachtende aanbidding naar m'n briljante vlees keek - de aardappelgnocchi tot aardappelsnot liet koken. Jammer dan, de pret was er niet minder om...!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...