donderdag 29 april 2010

Italiaanse pastasalade met pesto en mozzarella

De koopavondsalade van deze week is nauwelijks een recept waardig. Het was opnieuw een kwestie van een koelkast die opgeruimd moest worden. De mozzarella had als THT-datum vandaag, dus daar moest dringend iets mee gebeuren. Gedroogde tomaten in olie zijn er altijd, evenals pijnboompitten en toevallig had ik een bakje pesto staan. Ok, pesto kun je natuurlijk ook zelf maken, maar mijn basilicumplantje levert nu hooguit een paar garneer-blaadjes af (zie foto!). Als ik nu pesto van het dappere struikje ga maken, levert dat (a) weinig pesto op en (b) een volledig kaalgeplukt zielig plantje. Dus niet.

Voor 1 persoon:
50 gr gekookte pasta (in dit geval conglichie)
100 gr mozzarella, in kleine blokjes
3 eetlepels pijnboompitten, geroosterd
4 gedroogde tomaatjes, in stukjes
2 eetlepels pesto

De aanwijzingen zijn buitengewoon simpel: meng alle ingredienten door elkaar. Zo, dat was ingewikkeld....

FoodLovers Festival 2010

Op zaterdag 15 mei en zondag 16 mei 2010 wordt voor de eerste keer het FoodLovers Festival georganiseerd. Het spektakel vindt plaats in de Veilinghal in Andelst, in het hart van de bloeiende Betuwe, dat twee dagen lang in het teken zal staan van eten, drinken en muziek!
Er is een FoodLovers Market waar diverse producenten hun bijzondere waren aanbieden; er zijn talloze workshops en demonstraties, o.a. door EdsKitchen en Andy McDonald, en op zaterdagavond is er de FoodLovers Party! Een hoofdrol is weggelegd voor Ramon Beuk en zijn bedrijf Food Emotions, die de gehele catering op het grote kookeiland zullen verzorgen.

Ook Cook & Book is aanwezig! Met een mooie collectie boeken zal ik op zondag 16 mei (dus niet op zaterdag 15 mei - de winkel is dan natuurlijk gewoon open en ik kan mezelf niet klonen) een stand bezetten. En wat helemaal mooi is: Ramon Beuk komt zijn kookboeken op de Cook & Book stand signeren! Reken dus maar dat er een enorme stapel "Wat van Fair komt..." en "365 dagen lekker eten en genieten" meegaat naar Andelst. Het exacte tijdstip van de signeersessie is nog niet bekend, maar dit laat ik jullie zo snel mogelijk weten.

Tot ziens op het FoodLovers Festival in Andelst!

dinsdag 27 april 2010

Zoete workshops en Siciliaanse lunches

Spannende nieuwe ontwikkelingen bij Cook and Book! Jullie kennen natuurlijk al de winkel, de website, de webshop, Twitter en deze foodblog. In alle gevallen draait het om kookboeken, koken, eten en drinken. En dat gaan we nu nog een tikje verder voeren: vanaf mei 2010 zullen in de winkel regelmatig workshops georganiseerd worden!

In de eerste plaats zullen er workshops koekjes versieren en cupcakes decoreren worden gegeven. Dat doe ik uiteraard niet zelf; want zoiets moet je overlaten aan mensen die er verstand van hebben. In dit geval is dat Marieke de Korte, patissier en eigenaar van Alle Taarten. De eerste workshop is op zaterdag 22 mei: "Romantic cookies", een workshop koekjes decoreren met royal icing. Aanmelden kan via de webshop of gewoon in de winkel.

Naast deze zoete workshops, zullen er op 12 juni en 10 juli twee Siciliaanse lunches worden verzorgd. Opnieuw door kenners: EdsKitchen, die het kookgedeelte voor zijn rekening neemt, en Il Convivio Wijnen, die zorgt dat bij iedere gang (3 stuks) een bijpassende Italiaanse wijn zal worden geschonken.
Deze "smaakworkshops" zullen worden gebaseerd op het boek "Sicilicious" van Loes Janssen-Miraglia. Edwin van EdsKitchen verzorgt de lunch terwijl iedereen hem op z'n vingers mag kijken en vragen kan stellen. Hebben jullie al trek? Meld je dan aan voor de lunch van zaterdag 12 juni of zaterdag 10 juli.

Het is een start. Als het alle partijen goed bevalt en als het enthousiasme onder de deelnemers groot is, zullen extra data volgen!

Sambalkip met kokosboontjes

Ik lust eigenlijk alles wel. Nou ja, ik houd niet van orgaanvlees - dus geen gebakken lever, maar wel pate. En ik hou niet van noten, behalve van pinda's - vooral als er chocolade omheen zit. Maar eigenlijk begrijp ik het zelf ook niet helemaal; zie onderstaande voorbeelden:

Amandelen: ik gruwel van amandelen. Behalve als je er mee bakken kunt: gemalen amandelen en amandelmeel zijn ok. Gelukkig maar, anders had het macaron-experiment nooit het daglicht gezien.
Tomaten: natuurlijk lust ik tomaten. Alleen niet als ze rauw zijn. Wel als ze gedroogd zijn, in puree of saus of soep zijn omgetoverd. Ik maak er graag chutney van, kortom ik vind ze heerlijk. Maar een rauw kerstomaatje zal ik niet aanraken. Dat kan eindeloos op tafel blijven liggen; ik zit er niet aan. Kom daar maar eens om met een reep chocolade.
Banaan: bah! Kleffe hap, maar gepureerd door de cake of muffins blijkt de kleffe hap ineens heel lekker. Bananenijs, ja lekker! Bananensplit, no way.

Kortom: ieder zinvol verband ontbreekt. De geschaafde amandelen in het onderstaande recept vallen in de categorie "lust ik niet", dus die heb ik er zelf uit gelaten. Voor ieder normaal mens kan ik alleen maar aanbevelen om ze wel in het gerecht te verwerken. Uiteindelijk zal Ramon Beuk, op wiens recept het onderstaande is gebaseerd (uit: "365 dagen lekker eten en genieten"), wel hebben geweten waar hij mee bezig was. Trouwens: in zijn originele recept worden de sperzieboontjes gefrituurd. Alleen: frituren, dat doe ik dus niet. Vette boel en niet lekker. Hoewel een frietje er op z'n tijd best ingaat...

500 gr kipfilet, in grove stukken
75 gr amandelsnippers
1 eetlepel sambal (ja echt, gewoon doen)
1 eetlepel tomatenpuree (= 1 klein blikje)
5 eetlepels zoute sojasaus
1 eetlepel gembersiroop
1 teentje knoflook
400 gr sperzieboontjes
4 eetlepels geraspte kokos
200 gr (zilvervlies-)rijst
olie

Bak de blokjes kipfilet tot ze bruin en gaar zijn. Voeg de amandelsnippers toe en bak ze 1 minuut mee. Voeg de sambal en tomatenpuree toe en bak een paar tellen aan. Voeg 3 eetlepels sojasaus en de gembersiroop toe. Doe de knoflook erbij en blus af met 1 dl water.
Was de boontjes en snijd de puntjes er van af. Kook de rijst en de boontjes samen in één pan zo'n 8 minuten in ruim voldoende water. Giet het water af, vermeng de boontjes en rijst met 2 eetlepels sojasaus en de geraspte kokos en en laat het geheel (met het deksel op de pan) nog 5 minuten staan.
Supercombinatie van scherpe kip en zacht-zoete boontjes met rijst!

vrijdag 23 april 2010

Snelle polenta met citroengarnalen

Er zijn dagen dat ik serieus twijfel aan mijn verstandelijke vermogens. Ik bedoel, hoe ingewikkeld kan het zijn om polenta te koken? Snelkookpolenta nota bene. Zonder je keuken in een snelkookpolentazwembad te veranderen.
Ik deed vast iets niet goed, want ik dacht (lees: ik concludeerde uit onderstaand recept) dat je de polenta zo'n 5 minuten rustig op een laag vuurtje moest laten bubbelen. Ha! Wellicht een typische misvatting van iemand die voor het eerst zelf polenta maakt, want het boeltje bubbelde zo heftig - ook op heel laag vuur -dat niet alleen mijn kookplaat onder de polenta zat, maar ook het aanrecht en de vloer. Het scheelde weinig of ik had het van het plafond kunnen poetsen.
Meestal ben ik niet zo vlot, maar ineens stond de pan verrassend snel naast de kookplaat. Om daar vervolgens (voor de zekerheid toch maar met deksel erop) rustig 5 minuten te blijven staan. Verbazing alom toen de polenta toch goed bleek te zijn geworden.

Onderstaand volgt het exacte recept van Antonio Carluccio (die ongetwijfeld al duizend keer polenta heeft gekookt en er nooit een kliederboel van heeft gemaakt), uit zijn boek "Eerlijk Italiaans":

Voor 4 personen:
1 liter water
zout
200 gr snelkookpolenta
120 gr parmezaanse kaas, versgeraspt
100 gr boter
300 gr kleine roze garnalen, gepeld
50 gr boter
sap van 2 citroenen

Breng het water aan de kook, voeg wat zout toe en strooi de polenta al roerend in de pan, zodat er geen klontjes ontstaan. Voeg na 5 minuten de parmezaan en de boter toe en roer alles goed door elkaar.
Bak in een andere pan de garnalen zachtjes 5 minuten in de boter en voeg dan ook het citroensap toe.
Schep de polenta op de borden en verdeel de garnalen en de saus er bovenop.

donderdag 22 april 2010

Worteltjessoep

Volgende maand krijg ik een bont gezelschap te eten: vriendinnetje M. die alles lust - als het maar gezond is, vriendje G.J. die een regelrechte foodie is, vriendje L. die vooral van eenvoudige en lekkere Hollandse kost houdt en vriendinnetje L. die noodgedwongen een geen-vlees-dieet volgt. Allemaal reuze gezellige mensen, maar het menu voor die avond bezorgt me hoofdpijn. Het moet vleesloos, het mag niet te avontuurlijk, maar het kan ook niet te veilig, want de foodie moet natuurlijk wel onder de indruk raken.

Als voorafje gaat het waarschijnlijk een wortelsoepje worden. Toegegeven, niet erg spannend - maar het is in ieder geval toch iets aparter dan tomatensoep. Afgelopen weekend was de proefrit en die beviel goed. Waarschijnlijk gaat dit voorgerecht het wel worden. Mooi, nu de rest van het menu nog uitvogelen....

Het recept voor deze wortelsoep (6 personen) komt uit het boekje "Amuse soepjes" van Anne-Catherine Bley. Zoals op de foto te zien is, maakte ik voor deze test slechts een halve hoeveelheid.

1 kg wortels
3 uien
½ theelepel gemalen koriander
1 eetlepel olijfolie
1½ liter water
100 ml slagroom (ik gebruikte kookroom)
zout en peper

Schil de wortels en snijd ze in schijfjes. Pel de uien en snipper ze. Fruit de ui met de gemalen koriander onder af en toe omscheppen in de olie. Doe dat ongeveer 5 minuten op laag vuur tot de ui glazig is. Voeg de wortels toe en schep alles goed om. Giet het water erbij. Breng op smaak met zout.
Breng aan de kook. Draai dan het vuur laag en laat het mengsel ongeveer 25-30 minuten sudderen. De wortels moeten dan helemaal gaar zijn. Neem de pan van het vuur en roer de slagroom door de soep. Pureer met een staafmixer en breng op smaak met zout en peper.

Voor de definitieve uitvoering ga ik waarschijnlijk een half groentebouillonblokje toevoegen - en dan het zout achterwege laten. Bovendien zal ik iets meer water gebruiken, want het geheel werd nu wel een beetje dik en voedzaam. Het is niet de bedoeling dat de gasten na het voorgerecht al vol zitten... :-)
NB: Ik at er toast met geitenkaas bij. Een hele fijn combinatie!

woensdag 21 april 2010

Met dank aan de Oosterburen!

Ik heb een aantal jaren in Duitsland gewoond en - als iedere typische Hollander - sleepte ik na ieder bezoek aan Nederland een aantal onmisbare etenswaren mee terug (hagelslag, speculaas, sambal, stroopwafels). Inmiddels ben ik al weer een tijdje terug en heeft het ritueel zich omgedraaid. Een paar keer per jaar scheur ik naar Kleve, een stadje net over de grens bij Arnhem. Naast de normale weekboodschappen, speur ik alle schappen af naar nieuwe artikelen en oude bekenden. Afgelopen maandag was het weer zo ver (het gaat zo ver, dat ik er zelf met veel plezier naar uitkijk) en een gedeelte van de buit wilde ik jullie niet onthouden:


Het valt me iedere keer weer op hoe ongelofelijk groot het pasta-aanbod in Duitsland is, zowel vers als gedroogd. Alle denkbare vormen, variaties en smaken - in een normale doorsnee supermarkt! Ik wist me deze keer te beperken tot verse gnocchi en gedroogde fettucine met daslook.

Daslook (in Nederland nauwelijks te krijgen, het is hier ook beschermd) is een telg uit de lookfamilie en is ruwweg een kruising tussen knoflook, lente-ui en bieslook. Zo lekker! Als het in het seizoen was, at ik geweldige pasta's en risotto's ervan in Duitsland. Nu gaan we het lekker doen met de fettucine, waar ik waarschijnlijk alleen nog een lente-uitje en wat roomkaas bij doe. Binnenkort ongetwijfeld op deze blog!
In mijn grote Bärlauch-enthousiasme kon ik ook de verse roomkaas met daslook niet weerstaan...!

In de ietwat minder gezonde categorie moest ik natuurlijk weer Cini-Mini's inslaan. Die eet je in de yoghurt als ontbijt. Het zijn kleine kussentjes; volgens de verpakking toch wel zeker 31% volkoren, maar vergis je niet: puur suiker en kaneel. Ik vind het goddelijk, maar het is natuurlijk wel enorm slecht... Gelukkig gooi ik er af en toe ook een gezond ontbijtje tussendoor!

Verder ingeslagen: Zwieback - een soort beschuit met een laag chocolade erop. Ze zijn er ook gewoon naturel, met anijs en met kokos. Die laatste variant kende ik nog niet en ga ik de volgende keer zeker testen. Daarnaast kon ik geen weerstand bieden aan de Choco Nippon - eigenlijk gewoon gepopte rijst met chocolade erover!

De broodchips is in mijn belevingswereld veel gezonder dan gewone chips, dus daar mocht ik er best 2 van meenemen. Helaas was mijn favoriete smaak (sour cream) niet aanwezig, maar de uien-variant is ook heel lekker en chilipeper is nieuw en moet dus getest worden.

Aaahh, remouladesaus! Deze Deense specialiteit (ik werkte jarenlang voor een Deens bedrijf en heb vaak het genoegen gehad om deze saus op m'n smørrebrød aan te treffen - daardoor weet ik ook dat het op z'n Deens wordt uitgesproken als "rummulud") bestaat uit ui, augurk, bloemkool, mosterd, kerrie, azijn - wat zit er eigenlijk niet in? Maar het is zalig; ik at het net op een knapperig bruin broodje met salami - super!
Kocht ik nu alleen ongezonde zaken (met uitzondering van de daslook)? Nee, ik nam ook een paar flessen Rapsöl mee - koolzaadolie (canola oil). Extreem gezond! Dit is in Nederland best wel te krijgen, maar meestal alleen in  natuurwinkels tegen astronomische prijzen. In Duitsland vind je het in elke supermarkt, voor een schijntje.

Ik kan weer een paar maanden vooruit. Daarna ga ik ongetwijfeld weer op jacht naar nieuwe lekkere dingen - in Nederland vrijwel onbekend, maar hier dichtbij, net over de grens, overal verkrijgbaar.

maandag 19 april 2010

Mango-limoen-smoothie en/of -lassi

Geloof het of niet, maar aan het schrijven van dit stukje over een simpel drankje, is een compleet onderzoek voorafgegaan. Het zit namelijk zo: volgens het recept in het boek ("Sap- en smoothiebijbel" van Suzannah Olivier) hebben we het hier over een mango-limoenlassi. Oja? Waarom is het geen smoothie? Wat is het verschil tussen een lassi en een smoothie?
Mevrouw Olivier geeft geen uitsluitsel. Wikipedia is niet echt behulpzaam. Volgens de definities op deze site valt het onderstaande mengsel zowel in de categorie lassi als smoothie - om de simpele reden dat er fruit en melkprodukten in gaan. Aan beide kun je ook ijs toevoegen, dus dat levert ook niet het doorslaggevende verschil op.
Volgens forum.fok.nl is een lassi altijd met yoghurt gemaakt en worden er vaak Indiase specerijen (meestal gemberpoeder) aan toegevoegd. Ok, de yoghurt is present, maar de Indiase specerijen ontbreken... Dus geen lassi? Weer ergens anders staat dat een lassi gewoon een Indiase variant op een smoothie is (vanwege de toevoeging van specerijen) - hetgeen dus definitief (?) van deze lassi een smoothie maakt. Of toch niet?

Wie het weet mag het zeggen - alle reacties zijn welkom! Maar hoe je het ook noemt (lassi / smoothie / yoghurt shake / whatever), het is een verfrissend drankje. Erg geschikt als gezond en lekker ontbijtdrankje bovendien!

Voor 2 grote glazen heb je nodig:
1 mango
fijn geraspte schil + sap van 1 limoen
1 eetlepel citroensap
1-2 theelepels basterdsuiker
1 dl yoghurt
mineraalwater

Schil de mango en snijd het vruchtvlees van de pit. Doe het in een blender of keukenmachine en voeg de limoenschil en het sap toe. Vermeng goed in de blender.
Voeg het citroensap, de suiker en de yoghurt toe. Meng het geheel glad en schraap zonodig de zijkanten van de kom schoon. Verdun het geheel met wat mineraalwater.

zaterdag 17 april 2010

Opgepepte bonensalade

Een recept kan ook te simpel zijn. Zoals het recept dat ik had uitgezocht voor de koopavondsalade van deze week. Bladerend in de AllerHande van deze maand vond ik een "kikkererwten-reuzenbonensalade" - supermakkelijk, gewoon een paar blikken optrekken, sambaldressing erbij, klaar. Mooi. Maar toen het klaar was, bleek het ook een beetje... saai. Wel lekker pittig, vanwege de sambal en de citroen, maar het was zo... saai. Alleen maar die bonen en een beetje groen.
Rommelend in de koelkast vond ik een paar zaken om de boel op te peppen: wat goudsalami (vleeswaren) en een restje geraspte belegen kaas. Het eindresultaat was acceptabel, maar een volgende keer zou ik er ook nog bv. stukjes augurk en zilverui (staan uiteindelijk altijd in iedere koelkast, nietwaar) aan toevoegen. Zodat er een beetje meer is dan alleen bonen en een beetje groen!

1 blik kikkererwten (400 gr, Bonduelle)
1 blik reuzenbonen (425 gr, Bonduelle)
1 citroen, schoongeboend
3 eetlepels olijfolie
1 teen knoflook, geperst
1 eetlepel (gele) natuurazijn
1 theelepel sambal oelek (ik gebruikte sambal badjak)
1 bakje platte peterselie (20 gr)
1 bakje verse koriander (15 gr)
5 plakjes goudsalami, in reepjes gesneden
handje geraspte belegen kaas
(2 augurken, in stukjes)
(2 eetlepels zilveruitjes)

Laat de kikkererwten en de reuzenbonen uitlekken in een vergiet. Spoel ze af onder de kraan en doe ze in een kom. Rasp de gele schil van de citroen en pers de vrucht uit.
Meng de olie met het citroenrasp, de knoflook, de azijn en de sambal. Voeg naar smaak het citroensap en peper en zout toe.
Snijd de peterselie en de koriander fijn en schep met de dressing door de peulvruchten. Voeg de salami en kaas (en eventueel de augurken en zilveruitjes) toe en schep alles goed door. Laat 30 minuten staan. Schijnt lekker te zijn met gegrild vlees en stokbrood, maar ik at het als maaltijdsalade met wat crackers erbij.

donderdag 15 april 2010

Gordon Ramsay's linguine met citroen, feta en basilicum

Ik zeg het geregeld in de winkel en ik heb het misschien ook wel eens eerder op deze blog geschreven: Gordon Ramsay wordt ondergewaardeerd. Met al z'n geschreeuw en getier in de keuken is hij een karikatuur van zichzelf geworden. Jammer, want hij is een buitengewoon goede chef en dat wordt door al zijn gevloek wel eens vergeten. Eigen schuld. En niet zo slim, want veel mensen willen daardoor niets van hem weten - terwijl de man zulke briljante kookboeken schrijft. Zonde!
Ik kook erg graag uit z'n boeken. De recepten kloppen, het is meestal niet ingewikkeld (het onderstaande recept al helemaal niet) en het smaakt altijd heerlijk. Dit gerecht komt uit "Gordon Ramsay kookt", waar trouwens ook m'n favoriete Thaise viscurry in staat.

Voor 4 personen:
500 gr verse of 300 gr gedroogde linguine
4 eetlepels olijfolie
sap en geraspte schil van 1 citroen
5 eetlepels versgeraspte parmezaan
de blaadjes van een handvol verse basilicum
200 gr feta, verkruimeld
2 eetlepels geroosterde pijnboompitten

Kook de verse pasta 2 minuten in een grote pan water met wat zout of kook de gedroogde pasta beetgaar volgens de aanwijzing op de verpakking. Laat de pasta even uitlekken in een vergiet, maar laat ongeveer 2 eetlepels kookvocht in de pan. Doe de pasta meteen weer in de pan en voeg de olijfolie, het citroensap, de citroenrasp, de parmezaan, het basilicum en ¾ van de verkruimelde feta toe. Schep het geheel goed om. Proef en voeg (indien nodig) peper en zout toe. Schep de pasta op voorverwarmde borden, strooi de resterende feta en de pijnboompitten erover en serveer meteen.

In mijn versie, gemaakt met gedroogde linguine en parmezaan-schilfers (uit een zakje, roep de culi-politie!), ging geen extra zout - wel een beetje peper. Door het gebruik van de parmezaan en de feta werd het geheel zout genoeg voor mijn smaak. Ik heb er van gesmuld en het stond bovendien in een handomdraai op tafel. Toprecept!

dinsdag 13 april 2010

Piccalilly-wraps met gehakt

Afgelopen weekend was vriendinnetje M. uit Denemarken op bezoek. Ze moest voor een zakelijke afspraak maandagochtend in Amsterdam zijn en kwam daarom gewoon een paar dagen eerder. Geweldig! Ook voor een aantal kledingzaken in de Arnhemse binnenstad, die zondagmiddag ongetwijfeld heel blij van haar geworden zijn...
Voor de zaterdagavond zocht ik dus een gemakkelijk, lekker en goed voor te bereiden gerecht. Dat lukte, en dus stond ik 's ochtends om 7 uur al de uien te snijden (zonder ongelukken, met dank aan veel sterke koffie). Ik koos voor een recept uit een klein boekje van de Keurslager, genaamd "Gehakt" - een uitgave uit 2007. De wraps met pikant gehakt werden helemaal voorbereid, tot het moment dat de schotel de oven in moest. De ovenschotel stond vervolgens de hele dag in de koelkast en werd pas 's avonds afgebakken, maar het geheel bleef gelukkig knapperig.
't Viel erg in de smaak: de piccalilly geeft een beetje scherpte aan het gehakt, maar verder is het een heerlijk zachte tortilla-variant.

500 gr rundergehakt
1 grote (rode) ui, in dunne ringen
½ rode paprika, in kleine stukjes
1 teentje knoflook, fijngehakt
1 rode Spaanse peper, fijngehakt
1 prei, in dunne ringen
2 eetlepels olijfolie
2 eetlepels piccalilly
4 grote tortillawraps
1 bekertje zure room (125 ml)
4 eetlepels versgeraspte belegen Goudse kaas
zeezout

Verhit de olie in een wok of koekenpan en roerbak het gehakt tot het begint te kleuren. Voeg de ui, paprika, knoflook, Spaanse peper en prei toe en roerbak nog een paar minuten tot de prei zacht is. Voeg de piccalilly toe en breng het gehaktmengsel op smaak met wat zout.
Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Leg de wraps naast elkaar op het werkvlak, verdeel er het gehaktmengsel over en rol ze op. Leg ze naast elkaar in een ovenschaal. Roer de zure room en de geraspte kaas door elkaar en verdeel het mengsel over de wraps. Zet de schaal circa 10 minuten in de voorverwarmde oven tot de wraps aan de bovenkant mooi gekleurd zijn. We aten de wraps met komkommersalade.

NB: Omdat de ovenschotel de hele dag in de koelkast stond, zette ik de schaal eerst 20 minuten (afgedekt met aluminiumfolie) in de oven om op te warmen. Daarna 10 minuten zonder folie, zoals in het recept beschreven.
Ik liet bovendien de 2 eetlepels olijfolie achterwege, omdat er tijdens het roerbakken van het gehakt voldoende vet uit het vlees vrijkomt. Dat doe ik eigenlijk altijd zo; mijn idee van "ik ben aan de lijn en zie mij eens goed bezig zijn".

zondag 11 april 2010

Lone Star creamy potato salad

Omdat er nog wat aardappels over waren van de kleverige kip-ovenschotel, stond al vast dat de koopavondsalade deze week een aardappel-basis zou krijgen. En daar stopte de inspiratie acuut. Na een Paasweekend vol kook- en bakexperimenten, kwam er geen enkele zinnige gedachte meer. Voor dit soort noodgevallen grijp ik altijd terug op één van mijn favoriete kookboeken: "USA Cookbook" van Sheila Lukins. Ik heb het boek al zeker 15 jaar, maar ik kan er altijd iets goeds in vinden. Ook deze keer kwam Sheila met een goed voorstel: een romige aardappelsalade, die door de mix van zure room en relatief weinig mayonaise niet vet werd. In een perfecte wereld maak je dan de mayonaise zelf, maar in mijn wereld deed de firma Calvé het werk...
Mevrouw Lukins noemt deze salade "Lone Star Creamy Potato Salad", wat een stuk spannender klinkt dan "Texaanse aardappelsalade".

700 gr aardappels, vastkokers, in grove stukken
3 hardgekookte eieren, in grove stukken
75 gr rode paprika, in fijne stukjes
200 ml zure room
125 ml mayonaise
3 zoetzure augurken, in fijne stukjes
zeezout en versgemalen zwarte peper

Kook de aardappels circa 20 minuten in gezouten water en laat ze dan nog een minuutje stomen. Laat de aardappels afkoelen en schep vervolgens de aardappels, eieren en paprika door elkaar.
Roer een dressing van de zure room, mayonaise en augurken. Meng voorzichtig de dressing door de aardappels en breng op smaak met zout en peper.

donderdag 8 april 2010

De magie van macarons

Al weken liep ik er tegenaan te hikken. Ik praatte er eindeloos over, las alles wat los en vast zat (boeken, foodblogs en alles wat er verder nog op Internet te vinden was), noemde het al in eerdere blogs, slingerde mijn plannen via Twitter de wereld in en blies een eerste poging af (wegens ontbrekende spuitzak), maar ooit moest het er van komen: macarons.
Doodeng, want - hoewel er honderden opvattingen over de juiste methode zijn - iedereen is het over één ding eens: macarons maken is heel moeilijk en minimaal de eerste 5 pogingen mislukken. Bedenk dan, dat dit ook gezegd wordt door vooraanstaande patissiers. Dat zijn geen bemoedigende berichten voor een amateur-enthousiasteling...
Helaas had ik geen kans om me laten bijscholen door Hisako Ogita en zijn boek "I love macarons" - het boek is moeilijk verkrijgbaar en ieder exemplaar was direct weer verkocht. Een goede zaak voor Cook & Book, maar een beetje lastig voor mij. Uiteindelijk gebruikte ik het recept van Sweet Tartelette en maakte ik dankbaar gebruik van het door Marieke van Alle Taarten ter beschikking gestelde suikerbakkerspoeder (want: in normaal Nederlands poedersuiker zit een heel klein beetje maizena - en maizena schijnt funest te zijn voor macarons). Kortom: aan de slag! En wat viel het mee....

Ter info:
1)  De eiwitten moeten indrogen. De tijd die hiervoor nodig is en de methode waarop (in koelkast, buiten koelkast, in magnetron) varieert per recept, maar ik koos voor de gulden middenweg: 24 uur in de koelkast (losjes afgedekt met een velletje keukenpapier) en 24 uur buiten de koelkast.
2) Gemalen amandelen zijn een tikje te grof gemalen voor macarons. Ik gebruikte amandelmeel, verkrijgbaar bij de natuurwinkel.
3)  Zoals vermeld, is het gebruik van poedersuiker af te raden. Suikerbakkerspoeder is verkrijgbaar in de groothandel, maar voor consumenten ook op diverse Internetsites.

90 gr eiwitten (=3 eiwitten, 2 x 24 uur ingedroogd)
25 gr fijn tafelsuiker
200 gr suikerbakkerspoeder
110 gr amandelmeel
1 theelepel kleurpoeder

Klop de eiwitten (in standmixer of keukenmachine) tot een schuim (denk: bubbelbadschuim) en voeg dan langzaam het fijne tafelsuiker toe. Blijf mixen tot de eiwitten een mooie glans hebben gekregen en de dikte van scheerschuim hebben gekregen.
Voeg de suikerbakkerspoeder, de kleurstof en het amandelmeel toe en spatel dit voorzichtig door de eiwitten heen. Let op! Te kort spatelen = te dik beslag, te lang spatelen = te dun beslag. Doe de volgende test: een klein hoopje beslag mag licht uitlopen (de top mag iets inzakken), maar zeker niet meer dan dat.
Doe het beslag in een spuitzak en spuit de schelpen (diameter van ca. 4 cm) op bakpapier of een siliconen matje. Laat de schelpen 30-60 minuten staan (ze drogen dan weer een beetje in). Verwarm de oven voor op 135 graden Celcius. Bak de macaron-schelpen 15-20 minuten en laat ze dan volledig afkoelen. [Dit verschilt per oven: ik bakte de schelpen 20 minuten, liet ze toen nog 10 minuten in de uitgeschakelde oven staan en daarna volledig afkoelen].
Voor de vulling maakte ik een simpele mix van 100 gr ricotta (maar mascarpone is beter) en 2 eetlepels lemon curd.

En toen... waren m'n macarons weliswaar niet perfect, maar voor een eerste poging buitengewoon goed gelukt. Het is nu een paar dagen geleden, maar ik ben er nog steeds irritant trots op. Gelukkig houd de herinnering aan een volledig ingezakte kastanjecake (absoluut niet blogwaardig) me nog net met 2 benen op de grond...!

woensdag 7 april 2010

Kleverige kip uit de oven

Toen ik nog in het hoge noorden van Duitsland woonde, maakte ik vaak een hele kip klaar in de oven. Vooral als ik bezoek (uit Nederland of Denemarken) kreeg was dit een goede oplossing: alles kon voorbereid worden (kip vullen, buitenkant insmeren met de één of andere marinade en grof gesneden groenten allemaal in één grote ovenschaal). Als het bezoek er dan was, kon ik gezellig met ze kletsen (en sekt/prosecco drinken) in plaats van in de keuken te moeten rommelen - wat wel zo sociaal was als je bedenkt dat de gasten dan net een reis van zo'n 6 uur achter de rug hadden.
Inmiddels ben ik al heel wat jaartjes weer terug in Nederland en maak ik nog maar heel sporadisch een hele kip klaar. Ook deze keer niet. Maar dat was omdat er in mijn diepvries geen plaats was voor een compleet exemplaar en ik noodgedwongen genoegen moest nemen met een stel kippenpoten. Een aantal vertrouwde elementen kwamen wel terug: honing in de marinade (kip moet plakkerig zijn!), kruiden en citroen die karamelliseert in de oven (en die je daarna zo lekker uit kunt knijpen over de kip en de groenten). Ja, het was goed...

4 kippenpoten
2 citroenen, in kwarten
500 gr aardappelen (vastkokers), in grove stukken
1 oranje paprika, in grove stukken
4 lente-uitjes, in grove stukken
1 prei, in ringen
250 gr champignons, in kwarten
flinke bos tijm
2 eetlepels honing
2 eetlepels vloeibare boter
1 eetlepel olijfolie
zeezout, versgemalen peper

Kook de aardappels even (max. 10 minuten) in gezouten water. Doe daarna de aardappel, paprika, ui, champignons en de helft van de tijm in een grote ovenschaal. Bestrooi met zout en peper, voeg de olijfolie toe en meng dit goed door elkaar.
Maak dan een sausje van de vloeibare boter, honing en resterende tijm. Strijk de kippenpoten hiermee in en leg de poten bovenop de groenten. Druk de stukken citroen ertussen en bestrooi de kip met nog een beetje zout en peper.
Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Bedek de ovenschaal met aluminiumfolie en zet de schaal 30 minuten in de oven (op deze manier worden de groenten en kip eerst goed gaar, zonder te verkleuren). Haal dan het aluminiumfolie weg en zet de schaal 15 minuten in de oven. Keer daarna de kippenpoten om (en klieder er vooral nog wat extra honing over) en zet de schaal dan voor het laatst, opnieuw 15 minuten, in de oven.
De citroenen zijn nu supersappig geworden en kunnen gemakkelijk worden uitgeknepen boven de kip en de groenten: botermalse kip, zoet en knapperig korstje en friszure geroosterde groenten....

dinsdag 6 april 2010

Proost! Advocaat!

Dit verhaal komt misschien een beetje als de spreekwoordelijke mosterd na de Paasmaaltijd. Helaas, maar advocaat kun je het hele jaar drinken / lepelen en maken - al is het met Pasen wel extra toepasselijk. Zelf ben ik niet zo'n advocaat-liefhebber (ik beperk me tot de W-drie-eenheid: wijn, whisky, wodka), maar mijn maman smult ervan. Bovendien is dit iets wat je eenvoudig zelf kunt maken - grote distilleerketels zijn niet nodig. Tenminste, als je de benodigde brandewijn gewoon koopt.
Ik leende het recept van de website Smulweb, maar heb de bereidingswijze wel een beetje gewijzigd. Op Smulweb wordt gemeld dat je de eiermassa in een warm waterbad moet zetten, maar in de praktijk werkte dit (bij mij) niet. Het is namelijk de bedoeling dat de boel langzaam dikker wordt (tot een soort dunne vanillevla), maar met de Smulweb-methode kreeg ik dat niet voor elkaar. Uiteindelijk heb ik de eiermassa au bain marie opgeklopt en toen kwam alles toch nog goed. Ik had maar een half uur staan kloppen... (maar als je meteen de au bain marie methode toepast, ben je waarschijnlijk in een kwartiertje klaar).

De advocaat is wat dunner en vooral lichter van kleur dan kant-en-klare advocaat die je in de winkel koopt en is ook niet zo lang houdbaar. Tja, geen kleur- en conserveringsmiddelen... maar wel meer smaak!

Ingredienten (voor een ½ liter advocaat):
6 kakelverse eieren
200 gr suiker
1 zakje vanillesuiker
½ liter brandewijn
(ev. scheutje amaretto)

Breek in een kom de eieren en voeg de suiker en vanillesuiker eraan toe. Klop de eieren met een garde tot een lobbige lichtgele massa. Plaats de kom op een pan met zacht kokend water (zorg dat de onderkant van de kom het water niet raakt) en blijf kloppen. Schenk al kloppend in een uiterst dun straaltje de brandewijn bij de eiermassa, voeg eventueel nog een scheut amaretto toe en hou pas op met kloppen als de advocaat dik en gebonden is. Zet de kom in een bak koud water en blijf nog regelmatig kloppen tot de advocaat is afgekoeld.

Bewaar de advocaat in een (weck-)fles die goed is schoongemaakt en met kokend water is uitgespoeld. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe lang de advocaat goed blijft, maar langer dan een week lijkt me niet aan te raden.

vrijdag 2 april 2010

Sobanoedelsalade met rosbief en Thaise dressing

Ik zit een beetje in een Aziatische fase. Bij het opruimen van de voorraadkast kwam ik een bijna-vergeten fles vissaus tegen, die meteen werd gebruikt bij een oosters zalmgerecht. Bovendien kocht ik een paar weken geleden een pakje sobanoedels (Japanse boekweitnoedels) bij de natuurwinkel en deze combi leidde tot de koopavondsalade van deze week. Je hoeft trouwens geen sobanoedels te gebruiken: ieder soort noedels of mie is in orde. Zorg wel dat je ze niet te lang kookt (of laat wellen), want een slappe sliert is niet echt lekker in een koude salade.

Het werd een beetje een mix van allerlei dingen die ik toevallig tegenkwam, maar voor de Thaise dressing gebruikte ik de aanwijzingen uit "Basic Thais" van Jody Vassallo.

100 gr koude sobanoedels
100 gr rosbief met peper (vleeswaren)
1 komkommer
1 oranje paprika
3 lente-uitjes
2 eetlepels Thaise vissaus
2 eetlepels limoensap
1½ eetlepel palmsuiker of bruine basterdsuiker

Roer een dressing van de vissaus, limoensap en suiker en zorg dat de suiker goed oplost. Snijd de rosbief in reepjes. Verwijder de zaadlijsten uit de komkommer en snijd de komkommer, paprika en lente-uitjes in stukjes.
Vermeng de noedels, groenten, rosbief en dressing. That's it.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...